دل نوشته ای برای استاد
ساعت 7:30 صبح یکشنبه سیزدهم بهمن ماه 1387 شروعی بود بر پیدایش نگرش هایی جدید و عمیق در وجودم به عنوان دانشجوی سال دوم رشته مهندسی عمران. تا آن روز هنوز رسالت و هدف خود را نیافته بودم حتی این رشته را با علاقه زیاد قبلی انتخاب نکرده بودم و نمی دانستم که چندسال دیگر بعنوان فارغ التحصیل این رشته باید کدام ماموریت را دنبال کنم و به نتیجه برسانم تا در قیامت در پیشگاه پروردگار بزرگ بتوانم پاسخگوی این سوال باشم که «چه تغییر مثبتی در حوزه تخصصی و تحصیلی خود در جهان هستی ایجاد کردم». اما در همان جلسه اول کلاس #تکنولوژی_بتن که یک برگه با عنوان «ناشناخته های سیمان و بتن هوشمند در جهان هستی» توسط استاد فقید و عالم #پروفسور_رمضانیانپور بین دانشجویان پخش شد، بدون اغراق تحولی در درونم ایجاد شد و تازه دریافتم که چگونه می توان از دنیای مهندسی از طریق انجام درست وظایف با ضمیر و وجدان آگاه پلی ساخت برای تقرب بیشتر به خالق هستی. نخستین جرقه های حرکت در راستای تبدیل مواد خام موجود در عالم به موادی با خواص جدید و با دوام و با آلودگی زیست محیطی کمتر و کمک به ساخت سازه هایی با عمر مفید بیش از صد سال و حتی تا هزار سال، در ذهن من ایجاد شد. باور دارم قرار گرفتنم در مسیر #بتن_سبک و #بتن_الیافی که بعدها در فضای کاری تجربه کرده ام، حاصل چیزی نبود جز انرژی زیادی که در تک تک کلمات آن تک برگِ به ظاهر ساده وجود داشت، که چکیده کوتاهی از باورهای آن دانشمند فقید بود. آن کلمات پر ارزش ذهن آشفته من در آن دوران را نظم و انسجام بخشید و روش و منش آن استادِ به معنای واقعی کلمه در طول 15 جلسه که هم درس اخلاق و هم دانش فنی می آموخت، باعث شد تلاش کنم بهره و تاثیری از شخصیت والا و فروتن ایشان بپذیرم و تا جایی که می توانم از آن الگوبرداری کنم.
تاکید همیشگی ایشان بر زنده و هوشمند بودن بتن با امکان تاثیرپذیری از انرژی های مادی و معنوی و تلاش برای ایجاد راه حل هایی برای افزایش دوام بتن همیشه در گوش و ذهنم بوده و باقی خواهد ماند.
گوشه ای از فرمایشات پروفسور علی اکبر رمضانیانپور :
«باید بکوشیم و بتوانیم سازه هایی با دوام و عمرمفید بسیار زیاد و در جهت توسعه پایدار ایجاد نماییم تا رسالت خود در این جهان (واستعمرکم …) و عمران و آبادی در روی خاک مقدس را بدون وقفه انجام داده و در قیامت و عالم ارزیابی دقیق از کارهایمان سرافکنده و پشیمان نگردیم. اگر امروز هم با نیت و هدف تلاش را آغاز کنیم قطعا در راه مستقیم هدایت خواهیم شد و در غیر اینصورت فردا بسیار دیر خواهد بود».
باد و خاک و آب و آتش بنده اند
با من و تو مرده با حق زنده اند
تسبح له السموات السبع و الارض … (سوره اسراء آیه44)
روح پاکشان شاد و امیدوارم فرزند عزیزشان دکتر امیرمحمد رمضانیانپور و شاگردان ایشان راه مستقیم را همچنان ادامه دهند.
✏️محمدرضا حاجی زاده